.در برخي موارد قبل از برداشت، برگهاي نيشكر را مي سوزانند .پس از برداشت، نيشكر به كارخانه حمل مي شود بر خلاف چغندر قند، نيشكر قابل انبار كردن و ذخيره سازي در كارخانه نيست و مواد قندي آن سريعا"در اثر نگهداري دچار تجزيه مي گردند و وزن نيشكر در اثر از دست دادن رطوبت كم مي شود . هرچه نيشكر به صورت تازه تر به مصرف كارخانه برسد، بهتر خواهد بود، لذا معمولا"كارخانه ها محلي براي نگهداري نيشكر به منظور مصرف در روزهاي بعد نداشته و نيشكر تحويلي، در همان روز به مصرف مي رسد . نيشكر وارد شده به كارخانه پس از توزين، روي دستگاه تفاله مخصوص تخليه مي گردد و به سمت محل فرآيند انتقال مي يابد . شستشوي نيشكر شستشوي نيشكر ساده بوده و در مقايسه با شستشوي چغندر به آب كمتري نياز دارد . ضمن حركت نيشكر توسط تفاله با پاشيدن آب بر روي آن شستشو انجام مي گيرد . آب گل آلود حاصل از شستشو، از طريق روزنه هاي نقاله خارج شده و به فاضلاب مي رود، در اين آب مقداري مواد قندي وجود دارد كه به عنوان ضايعات شستشوي نيشكر به حساب مي آيد. با استفاده از آهنرباي مخصوص قطعات كوچك آهني همراه با نيشكر نيز جدا سازي مي شوند. عصاره گيري از نيشكر براي عصاره گيري نيشكر را بايد آماده كرد، در عمليات آماده سازي نيشكر دستگاههاي متفاوتي مورد استفاده قرار مي گيرد . از جمله دستگاه برش نيشكر (cane cnife) دستگاه خرد كن (crusher) و دستگاه شريدر (shredder). دستگاه برش نيشكر، شامل يك يا دو سري تيغه برنده است كه در بالاي نقاله نيشكر نصب شده ونيشكر را به قطعات كوچك برش مي دهند. پس از آن قطعات نيشكر وارد دستگاه خرد كن يا شريدر شده وكاملا"خرد و ساختمان آنها متلاشي مي شود .دستگاه خرد كن شامل دو غلتك پر قدرت است كه در سطح آنها شيارهاي عميق وجود دارد. قطعات نيشكر با عبور از بين دو غلتك مذكور كاملا" خرد شده آماده عصاره گيري مي شوند. در برخي از كارخانه ها از دستگاه شريدر براي متلاشي ساختن ساختمان اوليه قطعات نيشكر استفاده مي شود، اين دستگاه شامل پره هاي برنده گردان است كه با ورود قطعات نيشكر به آن كاملا" آنها را خرد و متلاشي مي سازند. مجموعه سيستم استخراج عصاره از نيشكر به نام تاندم (tandem)خوانده مي شود. قسمت كمي از عصاره در قسمت كراشر جداسازي مي شود، اما بخش اصلي عصاره گيري در آسياب هاي (mills)مخصوص انجام مي گيرد، تعداد اين آسيابها بر حسب نوع دستگاه عصاره گير بين 3 تا 6 آسياب بوده و آسيابهاي مذكور سه غلتكي هستند. قطعات خرد شده نيشكر از آسيابي به آسياب بعدي رفته و ضمن فشرده شدن در بين غلتكها از آنها عصاره گيري مي شود. معمولا"عصاره گيري در آسياب اول تنها با فشرده سازي بين غلتكهاست، اما در عصاره گيري در آسيابها ي بعدي گذشته از فشرده سازي، استفاده از جريان محلول قندي يا آب نيز براي كمك به استخراج صورت مي گيرد. شربتي كه از كراشر و آسياب اول و آسياب دوم خارج مي شود با هم مخلوط شده و به عنوان شربت مخلوط mixedjuice) و به قسمت تصفيه منتقل مي گردد.براي استخراج قند از نيشكر در آسيابهاي بعدي جرياني غير هم جهت از آب (شربت)و نيشكر خرد شده برقرار مي شود، بدين ترتيب در آخرين آسياب، بر روي نيشكر قبل از قرار گرفتن در بين غلتكها، آب پاشيده مي شود تا با خيس شدن نيشكر امكان بهتري براي استخراج قند باقي مانده در آن فراهم گردد. شربت خروجي از آسياب آخر، بر روي نيشكري كه مي خواهد به آسياب قبلي وارد شود پاشيده مي شود و به همين ترتيب، شربت خروجي از آن آسياب نيز بر روي نيشكري كه مي خواهد به اسياب قبل از آن وارد شود، پاشيده مي شود. به اين ترتيب در نهايت در آخرين آسياب، نيشكر عصاره گيري شده يا باگاس (bagasse)خارج مي شود و شربت نيز در نهايت از آسياب دوم بيرون مي رود و با مخلوط شدن با شربت خروجي از آسياب اول و كراشر به مرحله تصفيه منتقل مي شود. در باگاس خروجي از آسياب آخر، مقدار كمي قند باقي مي ماند و پلاريزاسيون آن به حدود 4-5/1درصد مي رسد.در اين روش با توجه به خرد شدن نيشكر و پاره شدن سلولهاي آن به منظور كاهش ورود مواد صمغي و ناخالصيهاي نامطلوب به شربت، بهتر است كه آب ورودي به سيستم دماي بالاتر از 60 درجه سانتيگراد نداشته باشد. قسمت عمده تركيبات تشكيل دهنده باگاس الياف سلولزي (fiber) است. از جمله كاربردهاي اين ماده در صنايع كاغذ سازي، خوراك دام، تهيه تخته هاي نئوپان و به عنوان سوخت مي باشد. در برخي كارخانه ها باگاس خروجي از آسيابها را تحت تاثير پرس حلزوني قرار مي دهند تا باگاس با رطوبت كمتر و درصد قند (پلاريزاسيون) كمتر حاصل شود و ضايعات قندي آن كاهش يابد. شربت خام نيشكر كه از عصاره گيري بدست مي آيد، رنگ سبز مايل به خاكستري يا سبز تيره داشته و ph آن غالبا" حدود 4/5-2/5 مي باشد. با توجه به متغير بودن تركيبات نيشكر، تركيبات تشكيل دهنده شربت خام نيز متغير است، براي مثال و به عنوان نمونه حدود 12-9درصد قند ساكاروز، حدود 4/3-2/1 درصد قند انورت و حدود1/2-1 درصد مواد معدني مانند فسفاتها، كلرورها، سيليكاتهاي سديم ، پتاسيم ، كلسيم و مواد ديگري مانند صمغها،آلبومين،واكس،مواد رنگي،ذرات بسيار ريز باگاس (bagacillo)،ذرات شن،ماسه،خاك و......مي تواند در آن وجود داشته باشد. همچنين اغلب درجه خلوص آن 85-81ودرصد آب آن 88-85 (بريكس 15-12)مي باشد. استفاده از فرايند انتشار براي عصاره گيري از نيشكر (Diffusion process) اين روش به عنوان روشي نسبتا" جديد براي استخراج قند از نيشكر به جای استفاده از آسيابها مطرح شده است. روش مذكور نسبت به كاربرد آسيابها، به هزينه و سرمايه گذاري كمتري نياز دارد. شيوه كار تقريبا" مشابه ديفيوزرهاي مداوم دي.دي.اس (D.d.s)،بي.ام.آ(B.m.a)،دي اسميت (De Smet)،ساتورن (saturne)و اف.اس. (F.s. )ميتوان اشاره كرد. در ديفيوزرهاي مذكور جرياني غير هم جهت از آب گرم و قطعات نيشكر برقرار مي شود و با استفاده از خاصيت انتشار در اثر اختلاف غلظت داخل و خارج سلولهاي نيشكر و فشار اسمزي بوجود آمده ،قند موجود در نيشكر استخراج مي شود. در اين روش لزومي ندارد كه نيشكر به قطعات خيلي ريز و متلاشي شده تبديل شود،بلكه كافي است به قطعات كوچك يا حداكثر 4 اينچ تبديل شده و به ديفيوزر وارد شود. براي استخراج بهتر قند از قطعات نيشكر،دماي آب ورودي به ديفيوزر را حدود 75-65 درجه سانتيگراد در نظر مي گيرند،اين دما موجب كشتن سلولهاي زنده و غير فعال شدن ديواره سلولهاي نيشكر شده و استخراج قند به سهولت انجام مي شود،در دماهاي كمتر از 65 درجه سانتيگراد گذشته از نامطلوب بودن عمل استخراج قند و ضايعات قندي حاصل از باقي مانده قند در باگاس، احتمال فعاليتهاي ميكروبي فزوني مي يابد. با استفاده از فرآيند مذكور بيش از 97 درصد قند موجود در نيشكر استخراج ميشود،كه در روش اشتفاده از آسيابها،كمتر قابل دستيابي است. درجه خلوص شربت حاصل در اين روش نيز بيشتر است. البته با توجه به استفاده از دماي بالا،حل شدن و ورود مواد صمغي و مومي نيشكر به شربت بيشتر مي شود كه از عوامل افزايش ويسكوزيته شربت و پختها هستند. توزين شربت خام نيشكر براي كنترل دقيق ميزان قند وارد شده به فرآيند و محاسبه ضایعات و كنترل فرايندهاي بعدي، اين نياز وجود دارد كه شربت خام حاصل از مرحله شربت گيري، قبل از انتقال به مرحله تصفيه، توزين شود. عمل توزين معمولا"به حالت غير مداوم انجام نمي شود، بلكه با استفاده از ترازوهاي خودكار مانند ترازوي ماكسول (Maxwell-Boulgene Weigher)و يا ترازوي هو –ريچاردسون (Howe-Richardson scale)انجام مي شود. آهك زني به شربت خام نيشكر (Liminig of cane juice) با توجه به ناخالصيهاي موجود در شربت خام نيشكر،يكي از راه هاي جدا سازي اين مواد از روش آهك زني است. در اثر آهك زني كه به صورت افزودن شير آهك انجام مي شود، ضمن خنثي شدن حالت اسيدي شربت،بسياري از ناخالصيها، آماده رسوب كردن مي شوند. در برخي از كارخانه ها به جاي مقداري از آهك و يا كل آن از منيزيم يا تركيبات منيزيم و در برخي موارد از ساكارات براي تصفيه شربت خام استفاده مي شود. روشهاي آهك زني نيز متفاوت است و آهك زني به صورت سرد،گرم،آهك زني مرحله به مرحله و دو بار گرم كردن fractional Liming and double heating)انجام مي گيرد، اما به نظر مي رسد روش آهك زني سرد (cold liming)در اين مورد مناسب تر باشد. مقدار شير آهك مصرفي براي آهك زني به شربت خام نيشكر،بسيار كمتر از آهك مصرفي براي شربت خام چغندر قند است. علت آن است كه ميزان قند انورت در شربت خام نيشكر بالا است و اگر در شربت پس از آهك زني،آهك اضافي باقي بماند با قندهاي انورت واكنش داده و ايجاد نمكهاي محلول مي كند كه در افزايش رنگ و ويسكوزيته شربت مؤثر هستند و از طرف ديگر چنانچه دماي چنين شربتي بالا رود وجود حالت قليايي زياد، موجب تشديد انورسيون در شربت نيز مي شود. به همین دلیل مقدار شیر آهک که با بومه حدود 15تهیه می شود،در حدی به شربت خام زده می شود که ph شربت را از حدود 5/4-5/2به حدود 8/5-8 برساند وphبالاترنرود. در روش آهک زنی سرد، پس از افزودن شیر آهک به شربت حدود 15تا20 دقیقه زمان داده می شود سپس شربت را با عبور دادن از مبدلهای حرارتی به دمای حدود 107-104 درجه سانتیگراد می رسانند و به قسمت ته نشین سازی ناخالصیها منتقل می کنند.گرم کردن شربت،ویسکوزیته آنرا کاهش داده و موجب تسریع ته نشینی ناخالصیهامی شود. ته نشین سازی ناخالصیها و زلال سازی شربت نیشکر Clarification of cane juice) برای ته نشینی مناسب مواد غیر قندی و حفظ حداکثر ساکاروز در شربت و کاهش قند وارد شده به گلهای ته نشین شده، وجود انیدرید فسفریک (P2O5) در شربت اهمیت زیادی دارد. چنانچه این ماده در شربت نیشکر کمتر از 300 (ppm) باشد، ته نشینی ناخالصیها بخوبی صورت نمی گیرد. به عبارت دیگر ماده فوق می تواند در شربت ایجاد فسفات کلسیم نامحلول (tri-claci