تولید نوشیدنی میوه­ای از آب پنیر ارزان­ترين راه آماده­سازي يك نوشيدني بر پايه آب پنير، جمع آوري آب پنير از وت تهيه­ي پنير، پاستوريزاسيون، برطرف كردن بوي بد در صورت تمايل، افزودن طعم و بسته­بندي مي­باشد(متور و شاهانی 1979). گراف (1898) فرايند ساده­اي را طراحي كرد كه در آن آب پنير حرارت داده شده، هواگيري شده و با دي­اكسيد كربن و فرمالدهيد تحت فشار پر مي­شد. جولیز وهمکاران (1913) تهيه­ي يك نوشيدني سالم و مغذي را از آب پنير توصيف كرد. آب پنير توسط زغال رنگ زدايي و بو زدايي شده و در مرحله بعد اسيد، نمك و CO2 جهت توليد آشاميدني نهايي افزوده شد. وی دریافت که طعم آب پنير بويژه آب پنير اسيدي، بيشتر با طعم­هاي مركبات، مخصوصاً پرتقال سازگار است. بعدها کاستواسکایا (1969) با اضافه كردن شربت شكر پاستوريزه و آب هويج به آب پنير پروتئين زدايي شده محصولی به نام Detskii تهيه كرد. محصول سپس پاستوريزه و بسته­بندي گرديد. مقدار ماده­ي جامد کل آن حداقل 20 درصد، شكر آن 15 درصد و اسيديته حداكثر 125/ 28 درجه­ي دورنيك بود. کوزمینا (1966) دو نوشیدنی با طعم متفاوت از آب پنیر تولید کرد. اولي تركيبي با طعم ليمو و پرتقال و ديگري حاوي 25 درصد آب گوجه فرنگي، نمك و اسيد سيتريك بود. هر دو به حد زياد اسيدي شده و 3/0 درصد وزني دي اكسيد كربن داشتند كه قادر به نگهداري به مدت 7-5 روز در 20 درجه­ي سانتي­گراد بودند. با پیشرفت در صنعت تولید نوشابه از آب پنیر، در دانشگاه آريزونا، 40-25 درصد از آب پنير را با آب انگور و 20-7 درصد از آب ميوه­ها تركيب كرد. تركيبي از آب پنير-آب انگور-هلو، نمره­ي ميانگين 9/5 را در مقياس هدونيك 1 تا 7 دريافت كرد (هولسینگر و همکاران 1974). محصولي كه در دانشگاه ايالت ميشيگان مورد بررسي قرار گرفت به عنوان وعده­ي غذايي براي صبحانه در نظر گرفته شد كه حاصل تركيب آب پنير شيرين يا اسيدي به همراه آب پرتقال بود. يك حجم از كنسانتره آب پرتقال تازه با چهار حجم از آب پنير بوگيري شده مخلوط و بسته­بندي شد. محصول حاصل داراي 1-7/. درصد پروتئين بود. همچنين نوشابه مي­توانست گازدار شده و به عنوان يك نوشيدني شيرين مغذي مورد استفاده قرار گيرد (هولسینگر و همکاران 1974). به دنبال موفقيت نوشيدني­هاي بدون الكل نظير Rivella (محصولي از آب پنير در اروپا)، در امريكا تلاش­هايي در جهت توليد نوشابه­ با طعم ميوه، كربناته، الكلي و با پروتئين بالا آغاز گرديد. در سال 1971 نوشابه كربناته با طعم پرتقال توليد و در فروشگاه­هاي برزيل توزيع شد. اين محصول حاوي 5/1 درصد پروتئين آب پنير بود كه توسط اسمز معكوس از آب پنير حاصل شده بود. زماني آب پنير مي­توانست در توليد نوشابه با طعم ميوه مورد استفاده قرار گيرد كه در اسيديته بالا منعقد نشود (متور و شاهانی 1979). در جهت تولید طعم­های جدیدتر، نوشيدني­هاي حاوي 90-60 درصد آب پنير و 10 درصد پوره­ي توت فرنگي با 20 درصد پوره­ي هلوي طبيعي امتياز قابل قبولي را توسط ارزیاب­ها دريافت كرد. بیشترین امتیاز به نوشيدني آب پنير اسيدي با طعم آب پرتقال كه با اسيد سيتريك اسيدي شده، داده شد (هولسینگر و همکاران 1974). در سال 1974، يك نوشيدني بر پايه آب پنير چدار در دانشگاه ايالت ميسي سيپي فرموله شد. اين محصول با مخلوط كردن آب پنير، شكر، كنسانتره پرتقال، اسيد سيتريك و ديگر افزودني­ها جهت توليد محصول با 8/3 =pH و ماده­ي خشك 5/16 درصد در نوشابه نهايي و دوره­ي ماندگاري حداقل 15 روز در 5، 10 يا 22 درجه­ي سانتي گراد تهيه شد . 956 مصرف كننده از تمامي گروه­هاي سني نوشيدني را امتحان كردند كه 5/76 درصد از آن­ها نوشابه را قابل قبول دانستند (هولسینگر و همکاران 1974). به دنبال آن، هولسینگر و همکاران (1974) يك نوشيدني جديد بر پايه­ي آب پنير كه freshi ناميده مي­شود را مورد بررسی قرار دادند. اين فراورده محتوي بیشتر از 50 درصد آب پنير خالص بود. شكر ، آب، آب پرتقال طبيعي، ليمو و آب انگور نيز اضافه گرديد. مخلوط آب پنير در 90 درجه سانتي­گراد گرم و در شرايط اسپتيك در تتراپك­هاي 250 ميلي ليتري بسته­بندي شد . دوره­ي نگهداري شش ماه بدون يخچال گذاري تعيين گرديد. با گذشت زمان پودر آب پنیر جایگزین آب پنیر شد. کاسی­کوسکی(1987) نشان داد كه يك نوشيدني قابل قبول مي­تواند با تركيب بيش از 6 درصد پودر آب پنير اسيدي در آب پرتقال منجمد بازسازي شده حاصل شود. پودر آب پنير اسيدي با سهم 6 درصد يك مزه­ي كاملاً مشخص شور دارد. زماني كه مقدار آن تا 4 درصد كاهش داده شد، ارزياب­ها مزه­ي محصول را عالي تشخيص دادند. مخلوط بسته­بندي و در 25- درجه­ي سانتي گراد منجمد ­گرديد. پس از يك ماه نگهداري، نوشيدني بازسازي شده خصوصيات تازگي محصول اول را دارا بود. در مقدار 6 درصد از آب پنير رنگ اين نوشابه­هاي مغذي قابل قبول بود. تفاوت رنگ در نوشابه­هاي حاصل از آب پرتقال، ليمو، آناناس و انگور در سطح 4 درصد از پودر آب پنير بسيار كم بوده يا اصلاً وجود نداشت. در حدود 6 درصد از پودر آب پنير، نوشابه­ي حاصل داراي رنگ زرشكي-ارغواني در مقايسه با رنگ قرمز تيره كنسانتره آب انگور بازسازي شده بود. نوشابه­ي حاصل از آب پرتقال داراي شیرینی کمی بود. کاسی­کووسکی (1987) در بررسي ديگري دريافت كه آب پنير خروجي از وت بايد جهت محافظت از شكل­گيري سرشير، چربي­گيري شده و جهت جلوگيري از تشكيل اسيد لاكتيك اضافي و رشد ميكروارگانيسم­هاي آلوده كننده پاستوريزه شود. در این تحقیق همچنین يك پودر تجاري جهت استفاده­ي معمول به عنوان يك نوشابه­ي بازسازي شده، طراحي شد كه طعم خوبي داشته و داراي اجزاي زير بود: شكر، آب پنيري كه لاکتوز و مواد معدنی آن کاهش داده شده است، اسيد سيتريك، كلسيم مونوبازيك، فسفات، لسيتين، دكسترين، سديم كلريد، ويتامين C، طعم­هاي مصنوعی و ويتامين­هاي مناسب. پودر آب پنير اسيدي بسيار سازگار با يك نوشابه­ي اسيدي مي­باشد و احتمالاً تركيب پودر آب پنير اسيدي كه مواد معدني آن گرفته شده است با آب ميوه ممكن است مشكلاتي ايجاد كند. متور و شاهانی (1979) تحقيقاتي انجام دادند كه در آن لاكتوز آب پنير افزوده شده به غذاها، به عنوان يك حامل طعم و رنگ و افزايش دهنده­ي احساس دهاني عمل مي­كرد. پودر آب پنير جامد به همراه مقدار جزئي از ژلاتين به عنوان يك تركيب جديد عمل كرده كه مي­توانست به اندازه­ي دو برابر وزن خود روغن، چربي و طعم را نگه دارد. اين خصوصيات بويژه مي­تواند در توليد محصولات غير آبكي بكار ­رود. راوست (2003) تركيبات تشكيل دهنده­ي آب پنير و موارد استفاده­ي آن را مورد بررسي قرار داد. وي در بررسي انجام شده دريافت كه کاربرد آب پنیر در محصولات دیگر باعث افزايش ارزش تغذيه­اي آن مي­شود. ساده­ترين راه در كاربرد آب پنير، پاستوريزاسيون و مخلوط كردن آب پنير با ميوه­هايي نظير انبه، پرتقال خوني و … مي­باشد. جهت جلوگيري از ترسيب پروتئين­ها، پكتين و ديگر تركيبات فعال سطحي استفاده گرديد. همچنين شكر و ديگر شيرين كننده­هاي مصنوعي نيز بكار گرفته ­شد. اين نوشابه در اروپا به عنوان يك نوشيدني سالم، كم چرب، زندگي بخش و انرژي­زا با قيمتي حتي گران­تر از شير بفروش ­رسيد. در بررسی خصوصيات آب پنير به عنوان يك محصول فرعي حاصل از توليد پنير، بوکلر و همکاران (2005) حساسيت آب پنير در برابر گرما را يك خصوصيت اساسي پروتئين­هاي آب پنير در صنعت فرايند آب پنير و تهيه­ي نوشابه از آب پنير دانست. اين پروتئين در طول فرايند حرارتي بسته به شدت حرارت اعمال شده، دناتوره شده و يك انعقاد پروتئين در توليد نوشابه­ي تيمار شده با حرارت ايجاد مي­شود. پكتين اثر مثبت روي مقاومت گرمايي پروتئين­هاي آب پنير دارد. محبی و نجفی (2004) بهينه سازي شرايط توليد، ماندگاري و كيفيت نوشيدني‌ ميوه اي آب پنير را مورد بررسي قرار دادند كه با استفاده از سه نوع كنسانتره (پرتقال- آلبالو – انگور) در سه سطح (3 و 4 و 5٪) و 3 غلظت شكر (5 و 10 و 15٪) 27 نوع نوشيدني تهيه شد. برمبناي نتايج حاصل از اين پژوهش شرايط بهينه در توليد نوشيدني پرتقالي آب پنير با استفاده از 3% كنسانتره پرتقال، 10% شكر و با زمان ماندگاري حداقل 3 ماه در دماي يخچال و 6 هفته در دماي محيط و كيفيت حسي و ميكروبي قابل قبول به دست آمد. عبدالملکی و همکاران (2004) امكان استفاده از آب پنير در توليد نوشابه با استفاده از تخمير آن بوسيله­ي ميكروفلور كفير را مورد بررسي قرار داد كه در آن از نسبت­های مختلفی از مایه­ی کشت میکروبی استفاده کرد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که اسانس نعناع از نظر رنگ، طعم و بو بهترین اسانس است و نمونه­های حاصل از تلقیح باکتری­های لاکتیک و استو باکتر به میزان 3٪ و مخمرها به میزان 2٪