براي اثبات ويروسي بودن بيماري گياهان ابتدا بايد ثابت شود كه ميكروارگانيسنهاي ديگر در بروز آن نقش ندارند.
براي اينكار از روش هاي مختلف شناسايي استفاده مي شود:
Symptomatology -
- خواص مرفولوژيكي ميكروارگانيسم
- خواص فيزيكوشيميايي
- تستهاي serology : در اين روش يك ويروس مشخص با آنتي ژن با هم تركيب ميشود و عصاره گياه را در حضور آنتي سرم همان ويروس قرار مي دهند.در صورت رنگي شدن آنتي ژن ويروس قابل شناسايي است.
در روش ELISA كه از متداولترين روشهاي سرولوژي است در جهت تشخيص ويروسها و باكتريهاي گياهي و حيواني مورد استفاده قرار مي گيرد.
ELISA براي كشف هر جسمي كه آنتي ژنيك است استفاده مي شود.
در اين روش بطور غير مستقيم آنتي ژن بطور مستقيم با آنتي بادي متصل شده به آنزيم در تماس نخواهد بود و بين اين دو آنتي بادي قرار مي گيرد.
روش وسترن بلات تاييدي براي اليزاست.
آآزمايشات ته نشيني اغلب در كشف ويروسها , باكتريها , اسپيروپلاسماها بكار برده مي شود ولي براي شناخت موارد شيميايي كاربرد زيادي ندارد.
- در روش PCR كه براي كارهاي مولكولي استفاده مي شود ابتدا RNA يا DNA ويروس و باكتري را استخراج كرده پس با استفاده از آنزيم پليمراز آنرا تكثير مي كنيم .در اين روش با حجم كم نمونه مي توان آزمايش را انجام داد.
