دلايل علمي زيادي وجود دارد که اثرات مضر مصرف زياد قند و شکر را بر سلامت انسان نشان مي دهد. بسياري از اين شواهد، علمي و اثبات شده هستند و ترديدي درباره آن ها وجود ندارد.
موارد زير فهرستي از اثرات ناخوشايند مصرف زياد اين دو ماده مضر، بر سلامت است:
* دستگاه ايمني بدن را تضعيف مي کنند، در نتيجه دفاع بدن را در مقابل ميکروب ها و عوامل بيماري زا کاهش مي دهند.
* خطر بيماري قلبي را افزايش مي دهند.
* تري گليسريد خون را بالا مي برند.
* کلسترول بد خون (LDL) و کل کلسترول را افزايش مي دهند.
* کلسترول خوب خون (HDL) را پايين مي آورند.
* در جذب کلسيم و منيزيم تداخل ايجاد مي کنند.
* در ايجاد استئوپروز (پوکي استخوان) نقش دارند.
* قند خون را بالا مي برند، در نتيجه در ابتلا به ديابت موثرند.
* باعث ابتلا به چاقي مي شوند.
* موجب پوسيدگي دندان ها مي شوند.
* بيماري هاي لثه را بدتر مي کنند.
* ترشح اسيد معده را افزايش مي دهند.
* خطر بيماري هاي التهابي روده را افزايش مي دهند.
* با کمبود مس در بدن ارتباط دارند.
* احتمال چسبندگي پلاکت هاي خون به يکديگر را بالا مي برند.
* با احتمال افزايش فشار خون، ارتباط جدي دارند.
* بر کار کليه ها تاثير نامطلوبي دارند، در نتيجه باعث باقي ماندن مايعات اضافي (ادم) در بدن مي شوند.
* از علل ايجاد آلرژي غذايي هستند.
* سرعت تشکيل راديکال هاي آزاد در خون را افزايش مي دهند.
* ميزان چربي کبد را افزايش مي دهند.
* با حالاتي مثل افسردگي، سردرد(ميگرني)، اضطراب، اختلال تمرکز و بيش فعالي، خصوصا در کودکان ارتباط دارند و مقدار آدرنالين خون کودکان (مرتبط با اضطراب) را بالا مي برند.
* حملات افت قند خون را موجب مي شوند.
* غذاي اصلي سلول هاي سرطاني در بدن هستند.
هر کدام از موارد بالا، حاصل سال ها تحقيقات پزشکي گوناگون است که قصد دارند باعث تغيير رفتار هر کدام از ما، براي حفظ سلامت مان شوند.
حذف کردن قند و شکر از کنار چاي، قدم کوچکي نيست، بلکه حرکتي بزرگ و رفتاري حاکي از شخصيت است که دستاورد تمام اين پژوهش ها را به بار مي نشاند. موافق نيستيد؟
آمار نشان مي دهد که سرانه مصرف قند و شکر در کشور ما نسبت به وضعيت جهاني، بسيار بالاست، به طوري که برآورد مي شود هر ايراني به طور متوسط سالانه مقدار 29 تا 30 کيلوگرم قند و شکر مصرف مي کند که از ميانگين جهاني که حدود 19 تا 20 کيلوگرم است، به مراتب بيشتر مي باشد.
ميزان مطلوب مصرف قند و شکر طبق مطالعات سازمان جهاني بهداشت، حداقل بايد به کمتر از 15 کيلوگرم در سال(42 گرم در روز در کل مواد غذايي مصرفي) برسد تا قند و شکر، حداکثر 10 درصد از کل انرژي دريافتي فرد را تامين نمايد و به علاوه، خطر بيماري هاي دندان را به پايين ترين حد برساند.
هر حبه قند، حدودا 4 تا 5 گرم وزن دارد.
اگر هر ايراني به طور متوسط روزي 3 استکان چاي در تمام ايام سال بنوشد و هر کدام را با 2 حبه قند ميل کند، فقط و فقط حذف کردن اين حبه قندها از کنار چاي، باعث کاهش تقريبا 11 کيلوگرم مصرف سرانه قند در سال مي شود و مصرف سرانه هر ايراني را به راحتي به ميانگين جهاني مي رساند.
نوشيدن چاي تلخ و بدون استفاده از قند يا شکر، فرهنگي است که سال هاست در کشورهاي پيشرفته، ترويج مي شود.
طبيعي است که ما ايراني ها دوست داريم کام مان شيرين باشد و هنوز عادت نکرده‌ايم که تلخي چاي را تحمل کنيم. اما واقعيت اين است که شروع نوشيدن چاي تلخ، به مراتب سخت تر از ادامه دادن آن است و اگر دو سه روز اول را تحمل کنيم، روزهاي بعد نوشيدن آن به مراتب راحت تر خواهد شد.
خوب! با توجه به اين توضيحات، فکر نمي کنيد از همين امروز بايد شروع کرد؟
