به گزارش روزپلاس، چغندر را از قدیم می شناختند و حتی در حدود چهار قرن قبل از میلاد با خواص درمانی آن آشنا بوده و از آن استفاده می کردند. چغندر، گیاهی است با برگهای پهن و درشت یا برگهای مخروطی شکل که از آن به همراه دیگر سبزیجات در آش یا خورشت استفاده می کنند، گاهی هم آن را به همراه ماست مصرف می کنند. چغندر دو نوع است: یک نوع آن چغندر معمولی است به رنگ بنفش تیره و یا قرمز (لبو) و نوع دیگر آن چغندر قند است و به رنگ زرد روشن که این چغندر به مقدار بسیار زیاد در نقاط مختلف دنیا برای استفاده از شکر آن، کشت می شود. چغندر خوب آن است که زیاد در خاک نمانده باشد زیرا چغندری که زیاد رسیده باشد سفت می شود. چغندر پیر معمولاً گردنی باریک دارد و شیارهایی روی آن به وجود می آید. چغندر خام، عسل گیاهی است و خداوند بعد از عسل، شفا را در چغندر قرار داده است، بر همین اساس می توان به ارزش چغندر پی برد. برای آنکه پوست چغندر پخته به آسانی کنده می شود، باید وقتی گرم است از آب گرم بیرون آورده و درون آب سرد قرار دهید تا به راحتی پوست آن جدا گردد.

 

 

رنگ ارغوانى چغندر به دلیل وجود ترکیبى به نام بتاسیانین است که خاصیت ضدسرطانى داشته و از بروز سرطان‌ها به‌خصوص سرطان کولون جلوگیرى مى‌‌کند. در هر ١٠٠ گرم از آن، ٣٨٠ میلى‌گرم پتاسیم وجود دارد که به کاهش فشار خون کمک مى‌‌کند.   فیبر زیاد موجود در آن، موجب کاهش سطح کلسترول خون و کاهش خطر بروز سکته‌های قلبی در بیماران قلبی است.  گفتنی است، چغندر قرمز به دلیل داشتن مواد مغذی آهن در کنار اسیدفولیک از بروز کم‌خونی جلوگیری می‌کند. مفیدترین و بهترین بخش چغندر، برگ آن است و بعد ساقه‌های آن و بعد از آن ریشه که پخته آن لبو نام دارد.  قند ریشه چغندر برای مبتلایان به دیابت مضر است. لبو به دلیل داشتن فیبر که خاصیت کاهش چربی خون را دارد و همچنین اسیدفولیک، باید در سبد غذایی بیماران قلبی قرار گیرد.  افراد می‌توانند با مصرف ١٠٥ گرم چغندر قرمز، ٥٣‌درصد اسیدفولیک مورد نیاز بدن را تأمین کنند. رنگ ارغوانى چغندر به دلیل وجود ترکیبى به نام بتاسیانین است که خاصیت ضد سرطانى داشته و از بروز سرطان‌ها به‌خصوص سرطان کولون جلوگیرى مى ‌کند.  چغندر دارای پروتئین،چربی،ویتامین‌های A، B١، B٢، B٣ و C – مواد ازته – مواد قندی و املاح معدنی چون فسفر، کلسیم و آهن است.

 

 

١.  طبیعت چغندر گرم و‌تر است.

 

٢.  مصرف چغندر بیماری جذام را از بین می‌برد.

 

٣. چغندر، عقل را زیاد می‌کند.

 

٤.  شیره چغندر یکی از بهترین شیره‌های سبزی است که به ساختن گلبول‌های قرمز خون کمک می‌کند، خون را تصفیه کرده و جریان خون را بهبود می‌بخشد.  از این رو مصرف چغندر به خانم‌ها بسیار توصیه می‌شود.

 

٥. چغندر قرمز یا لبو به دلیل داشتن فیبر فراوان که خاصیت کاهش چربی خون را دارد و همچنین اسید فولیک، بهتر است در سبد غذایی بیماران قلبی و زنان باردار قرار بگیرد.

 

٦. لبو دارای مقادیر فراوان آهن در کنار ویتامین ث و اسیدفولیک است که از بروز کم خونی در افراد به‌ویژه دختران جوان ممانعت می‌کند.

 

٧. چغندر ملین، نرم‌کننده و ادرارآور بوده و در رفع یبوست نقش عمده‌ای را ایفا می‌کند. همچنین اهمیت بسزایی در دستگاه گوارش دارد.

 

٨. درمان‌کننده التهاب مجاری ادرار است.

 

 ٩.  چغندر برای درمان التهاب مثانه، بواسیر و بیماری‌های پوستی بسیار مفید است.  اشتها را نیز زیاد می‌کند.

 

١٠. چغندر مانند هویج دارای کاروتن است که در معده تبدیل به ویتامینA می‌شود.

 

١١.  مدر، اشتها آور و آرام بخش است، کار عضلات را تقویت می‌کند، خون را بند می‌آورد، معده را تقویت می‌کند، اسهال خونی را متوقف می‌سازد.

 

١٢. آب پخته شده‌ آن برای درمان التهاب مثانه، یبوست، بواسیر و بیماری‌های پوستی مصرف می‌شود.

 

١٣. آب چغندرخام را بگیرید و با ماست مخلوط کنید و صبح ناشتا بخورید و هر روز تکرار کنید از سفید شدن موها جلوگیری می‌کند.

 

١٤. هر شب با آب گرم پخته‌ آن موضع را بشویید.  ترک خوردگی‌های پوست که از سرماخوردگی باشد را برطرف می‌کند.

 

١٥. آن را بپزید و با آب نیم گرم آن تنقیه کنید ورم روده را درمان می‌کند.