میزان مصرف کلسیم در افراد متفاوت است.
کلسیم در دیابتی‌ها منع مصرف ندارد و مانند سایر بیمارانی که به پوکی استخوان مبتلا هستند آنها هم می‌توانند از کلسیم استفاده کنند. همین‌طور که مصرف ویتامین D هم منع مصرفی برای دیابتی‌ها ندارد. در صورتی که مصرف کلسیم به صورت طولانی مدت و همراه با آب زیاد نباشد منجر به رسوب کلسیم شده و سنگ کلیه یا عارضه‌ای به نام سندرم شیرقلیا ایجاد می‌کند که در آن میزان کلسیم خون افزایش پیدا کرده و کراتینین خون هم بالا می‌رود اما مصرف یک قرص در روز مشکلی ایجاد نمی‌کند. اتفاقا توصیه می‌شود افراد دیابتی که لبنیات مصرف نمی‌کنند و در خطر ابتلا به پوکی استخوان هستند روزی یک قرص کلسیم مصرف کنند. نکته جالب توجه آن است که کمبود ویتامین D و کلسیم علاوه بر تاثیرات منفی که در بروز و پیشرفت بیماری‌های اسکلتی دارد، با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 هم مرتبط است. مکمل یاری کوتاه‌مدت با کوله کلسیفرول (ویتامین D) در افرادی که درمعرض خطر ابتلا به دیابت نوع 2 قرار دارند سبب بهبود عملکرد سلول‌های بتا پانکراس شده و می‌تواند در پیشگیری از افزایش متوسط 3 ماهه قند خون موثر باشد. در افرادی که کلسیم را در طولانی‌مدت و با دوز بالا استفاده می‌کنند باید پزشک کلسیم ادرار 24 ساعته را بررسی کند تا در ادامه مشکلی برای کلیه‌ها پیش نیاید. افرادی که علاوه بر دیابت، کم‌کاری غده پاراتیروئید دارند باید کمتر از کلسیم استفاده کنند و در فواصل زمانی کوتاه کلسیم ادرارشان بررسی شود.محققان می‌گویند کلسیم در خون جذب می‌شود و ممکن است باعث سخت شدن شریان‌ها شده و خطر ابتلا به بیماری قلبی و حتی مرگ را بالا ببرد. بیماری‌های قلبی -عروقی یکی از علل اصلی مرگ و میر در افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن کلیوی است. محققان دانشگاه تورنتو به این نتیجه رسیدند که مصرف طولانی مدت مکمل‌های کلسیم می‌تواند عواقب زیادی داشته باشد. با مطالعه 4 هزار و 600 بیمار در خطر بیماری‌های قلبی از جمله حمله قلبی و سخت شدن شریان‌ها در گروهی که از کلسیم استفاده می‌کردند و گروهی که مکمل مصرف نمی‌کردند، مشخص شد بیمارانی که کلسیم مصرف نمی‌کردند 22درصد مرگ و میر کمتری داشتند و میزان رسوب کلسیم در عروق کمتری هم نشان دادند.
